سلام به همه ی دوستای خوبم
یه شعری براتوم میزارم حتما با لهجه زازرونی که آقای یزدانی زحمت آموزشش رو هم کشیده بودن بخونید...
کوچه ی آشتی
نیمی شِد* یه پنجره تو کوچه آشتی واکونی*
اِز لبی بومی* خوندون اِسمی منا صدا کونی
سردا می ندازی پاین دلم براد یِخته* میشِد
نیمی شد زیر چشییم شُدس یه باربه من نیگا* کونی
مِثی کفتر پِریدی از سری دوشی دیوارا
پس همینجوری می خواسی منا تو تار* کونی
منی که همش براد این در و اون در می زدم
می باد این جوری دساما تو حنا کونی
من بایس* میونی مادیا* شبا جون بکنم
تو می باد* تو حوضی نقره ای سحر شنا کونی
من بایس هر جا می ری عصایی دسی* تو باشم
تو می باد میونی را دسی منا عصا کونی
راس می گوی دوسدا* بشناس نیمی خواد اشک بی ریزی
نیمی خواد نصفی شبی مردوما زابرا* کونی
محلد نیمی زارم بلکی خودد از رو بری
شایدم یه پنجره تو کوچه آشتی واکونی
-----------------------------------------
پابرگه ی:
نیمی شِد=نمی شود واکونی=واکردن=باز کردن بوم=پشت بام
نیگا=نگاه تارکردن=اصطلاحی در بین کبوتربازان=گم شدن کبوتر
بایس=بایست=می باید مادیا=مادی ها=کانال آب می باد=می بایست
دسی=دست دوسدا=دوست هایت زابرا کردن=رنجاندن، عصبانی کردن