فلک را رکن ارامش شکسته

زمين از اشک غم ، در گل نشسته

ملائک جمله در جوش و خروشند

خلايق جمله از ماتم خموشند

کنار بستر باباست زهرا

ز غم دامانش چون درياست زهرا

به يکسو سر به دامن بوتراب است

ز ديده اشک باران چون سحاب است

به سويى مجتبى در شور وشين است

دو دستش حلقه بر دوش حسين است

نگاه مهر و ماه و هر دو کوکب

شده خيره به حال زار زينب

همه حالى غمين دارند امشب

ز ديده اشک مى بارند امشب