سالگردارتحال ملکوتي امام خميني بردوستدارانشان تسليت باد.
کاش يه کم ازسادگي ،شجاعت،متانت،درايت،جسارت و...امام يادميگرفتيم.اوروح خيلي بزرگي داشت.

ويک خاطره:

آقاى سيدحميد روحانى مى‏گويد:

يكى از علما براى من نقل مى‏كرد كه يك سال تابستان به اتفاق‏امام و چندتن ديگر از روحانيون به مشهد مشرف شديم و خانه‏دربستى گرفتيم. برنامه ما چنين بود كه بعد از ظهرها، پس ازيكى دو ساعت استراحت، از خواب بلند مى‏شديم و به طور دسته‏جمعى‏روانه حرم مطهر مى‏شديم و پس از زيارت و نماز و دعا به خانه‏مراجعت و در ايوان باصفايى كه در آن خانه بود، مى‏نشستيم و چاى‏مى‏خورديم. برنامه امام اين بود كه با جمع به حرم مى‏آمدند، ولى‏دعا و زيارتشان را خيلى مختصر مى‏كردند و تنها به منزل‏برمى‏گشتند; و آن ايوان را آب و جارو مى‏كردند، فرش پهن‏مى‏كردند، سماور را روشن مى‏كردند و چاى را آماده مى‏ساختند; ووقتى‏كه ما از حرم باز مى‏گشتيم، براى ما چاى مى‏ريختند.

يك روز من از ايشان سوال كردم كه اين چه كاريه، زيارت و دعارا به خاطر آنكه براى رفقا چاى درست كنيد مختصر مى‏كنيد و باعجله به منزل باز مى‏گرديد؟ امام در جواب فرمودند: من ثواب اين‏كار را كمتر از آن زيارت و دعا نمى‏دانم