سلام
اينکه درست بيخ گوش من همسايه اي زندگي ميکند که تمام آرزوي بچه اش داشتن يک تلوزيون سياه سفيد است ودرست بيخ آن يکي گوشم همسايه اي است که بچه اش بهانه ميگيرد چرا کيک تولدش 5 طبقه نبوده و3 طبقه بوده است.همين که آرزوي آرزو کردن هم به دل مانده...همين چيزها..همين چيزهاي خيلي ساده وا ميدارد آدم آرزو نکند ونکند آرزو هاي برآورده نشده را آرزو کند.لذت بخش تر اين است که آرزويي را برآورده کنم هرچند درحد يک تلوزيون سياه سفيد براي بچه همسايه مان.بماند که چه آرزوها که ما ميتوانيم برآورده کنيم ونميکنيم آن وقت از خدا انتظار داريم....که او ارحم الراحمين است.
شب آرزوها را به نشستن پاي سجاده ها نبايد گذراند که بجاي ذکر گفتن بايستي کاري کرد که ذکرمان را بگويند وآرزومندي را اجابت کنيم.هرسال مکه رفتن مسابقه شده است بين حاجي هاي ديار من.اما با اين تفاوت که همسايه اين حاجي ده باره،آرزوي يک بار مشهد را با زن وبچه اش هر شب مشق ميکند.وخيلي حرف هاي ديگر که...بماند.
پدرم روضه رضوان به دوگندم بفروخت
ناخلف باشم اگر من به جويي نفروشم
(حضرت حافظ)