خدايا! به من زيستني عطا کن که در لحظه مرگ بر بي‏ثمري لحظه‏اي که براي زيستن گذشته است حسرت نخورم و مردني عطا کن که بر بيهودگيش سوگوار نباشم براي اينکه هرکس آنچنان مي‏ميرد که زندگي کرده است.

خدايا! اتش مقدس شک را چنان در من بيفروز تا همه يقين‏هايي را که بر من نقش کرده‏اند بسوزد و آنگاه از پس توده اين خاکستر لبخند مهراوه بر لب‏هاي صبح يقيني شسته از هر غبار طلوع کند.