نظرات ياداشت ترك شيرازي و دعوا بر سر خالش...

+ كلاغه

نگارش يافته توسط شهاب مرادي
?? مهر ???? ساعت ??:??
در يکي از شب هاي ماه رمضان در خلال بحث حديثي را از امام باقر عليه السلام از کتاب شريف کافي بيان کردم با کمي توضيح. تاثر و تعجب مخاطبين حين شنيدن و اظهار پشيماني برخي و سوالات متعدد برخي ديگر، اين واقعيت تلخ را يادآوري مي کرد که آبروي ديگران -که از کعبه بالاتر است- براي بسياري از ما مهم و محترم نيست! آن حديث را در يکي دو جلسه ديگر نيز تکرار کردم و بازخوردهاي مشابه و ... اين بار اينجا و براي خودم و شما آن حديث مهم را نقل مي کنم تا هر يک از ما به دقت عملکرد خودش را نسبت به مومنين ارزيابي کند: «« يَجِبُ لِلمُومنِ عَلَي المُومنِ اَن يَستُرَ عليهِ سبعينَ کبيرةً »» بر هر مومن واجب است تا از هر يک از مومنين هفتاد گناه کبيره را بپوشاند! دقت بفرماييد: ما بايد از هر نفر از مومنين هفتادعنوان گناه کبيره‌اش را مخفي کنيم، بپوشانيم ، و برايش آبروداري کنيم و هيچگاه عليه او استفاده نکنيم! (چرا که رسول خدا صلي الله عليه وآله فرموده‌اند که نازل ترين مرتبه کفر اين است که مرد از برادرش کلمه‌اي را بشنود آن کلمه را نگه دارد تا روزي عليه آن برادر استفاده کند تا برادر را مفتضح کند!/ بحارالانوار جلد77) يعني بايد عيوب، گناهان و زشتي هاي ديگران را بپوشانيم و فراموش کنيم. ولي چه ارزان و چقدر آسان در يک دعواي ساده يا مشاجره بين دو نفر حرمت مومن و حقوق او ناديده گرفته مي شود! و خداي ناکرده اسرار فاش مي شود. ميدانيد که اينجا قصه "مقابله به مثل" اصلا جا ندارد! پرده دري ممنوع است! فاش کردن سرّ ممنوع است حتي اگر سرّ تو را فاش کرد