یارب! گناه اهل جهان را به ما ببخش
ما را سپس به رحمت بی‌منتها ببخش
هرچند ما نه‌ایم سزاوار رحمتت
ما را بدان چه نیست سزاوار ما ببخش
گفتی که مستجاب کنم گر دعا کنی
توفیق هم عطا کن و حال دعا ببخش
بگذار از آن گناه که سدّ ره دعاست
هم بر دعای ما اثری برملا ببخش
قصد از دعا، اجابت امر است، ورنه من
خود کیستم که با تو بگویم خطا ببخش
ما را شبی به باغ پر از نرگس فلک
یعنی: بدین کواکب نرگس نما، ببخش
تا بشکفد به گلشن دلها گل امید
ما را به فیض لطف نسیم صبا ببخش
ما را امید عفو تو مغرور کرد و بس
گرشد خطا، بدین سخن بی‌ریا ببخش
تا همچو دیگران به نوایی مگر رسیم
ما را به سوز سینه هر بینوا ببخش
دلهای ما که تیره شد از زنگ معصیت
یارب! به نور معرفت خود، صفا ببخش
دور از کاروان سعادت فتاده‌ایم
ما را به رهروان طریق وفا ببخش
آلوده از نخست نبودیم کامدیم
ما را به حسن سابقه، روز جزا ببخش
اشک ندامتی نفشاندیم اگر ز چشم
ما را به چارده گهر پر بها ببخش
روزی که هرکسی به شفیعی برد پناه
ما را به آبروی شه انبیا ببخش
گر از خواص امت مرحومه نیستم
ما را به لطف عام شه اولیا ببخش
ما را ز اهل بیت ولایت امیدهاست
تقصیر ما به حرمت خیرالنسا ببخش
گیرم به ما معاویه نفس،چیره شد
ما را به رأفت حسن مجتبی ببخش
تا بر حسین عقل سلیم اقتدا کنیم
عصیان ما به خامس آل عبا ببخش
از شیخ و شاب چون همه بیمار غفلتیم
در سایه امام چهارم، شفا ببخش
در راه علم و معرفت از ما قصور شد
ما را به علم باقر احمد سخا ببخش
تا جز طریق صدق و صفا راه نسپرم
ما را به زهد صادق حیدر عطا ببخش
زین تنگنای محبس تن تا برون رویم
ما را به حلم موسی جعفر،بیا ببخش
از قربت ار به غربت دنیا فتاده‌ایم
عصیان ما به ساحت قدس رضا ببخش
ما را به آبروی جواد آن سپهر جود
یعنی تقی به علم وعمل مُرْتقی ببخش
یارب، به سید النقبا شاه دین، نقی
ما را به راه دین، نظر کیمیا ببخش
هرچند رحمت تو فزونتر ز جرم ماست
ما را به حق عسکری ذوالعطا، ببخش
عمری ز ما اگر چه ندیدی بجز خطا
یا ذاالکرام به مهدی صاحب لوا ببخش
ما را بدان دقیقه که گلگون بُراق عشق
بی‌مصطفی شد از ستم اشقیا ببخش
برآن دمی که دلدل میدان پردلی
بی مرتضی شد از ره جور و جفا ببخش
یارب، بدان دقیقه که عنقای قاف عشق
روکرد در حریم شه کربلا ببخش
یعنی که ذوالجناح فلک سیر شاه دین
بی‌شاه شد به سوی حرم بر ملاببخش
یارب، بدان دقیقه و ساعت که اهل بیت
واقف شدند زان خبر غمفزا ببخش
صابر همدانی