اشک یعنی جای مرهم نیشتر
اشک یعنی در محرم بیشتر
اشک یعنی عین نور و نور عین
اشک یعنی اشک مهدی برحسین
این
روزها همه جا صدای گریه وناله بلند است! فقط باید گوش غم را تیز تر کنی...لابه لای تمام ناله
ها...بین روضه های این زمینی ها... فریادی ازهمه بلندتروجانسوزتراست
... مردی غریبه روی کوهی دور... دارد علمی به پا
میکند و میرود روی منبرش! به تنهائی..و برای این دل پاره اش روضه : یا
جدّی... سر می دهد....
روزها هر بار که ثانیه ها می چرخند پشت زمان های نیامده آهی است که پشت
کوه ها را هم می لرزاند...وآن غریبه به خود می پیچد که :«ویحکم! وااااای بر
شما..آیا در بین شما یک مسلمان نیست؟!»...
این
روزها که تمام کوچه و خیابان سیاه پوشیده، و شب و هر شب صدای حسین...
حسین...چراغانی جهان می شود...آن غریبه راه می رود...و عبا به دوش صورتش
برکشیده و از غم، بغض به گلو می فشارد :«اوروضه خوان مصیبتهای سنگین عمه اش زینب است و...؟!
وبرای غربت خودش ...!
راستی که
بین شما و دست های عزادارتان ، دستی نبود برای فشردن؟! آه! آه!که چقدر دست
های بریده ات را کم دارم عمو!...»
و دور می شود و دور تر..می رود روی همان کوه! و می شود روضه خوان کبرای این غیبت!...
دعای قافله:
اللهم عجل لولیک الفرج!
یاعلی