سلام خدا، از احوال ما که بپرسی، طبق معمول می‏گم: خوبم، خدا را شکر.

منظورم از خدا دقیقاً تویی، همون کسی که ما را خلق کرده. شاید بعضی وقت ها فراموشت می کنم یا در ذهنم کسی دیگر را به جای تو می نشانم، اما دست آخر می دونم که تو یکی هستی و دقیقاً همونی هستی که وقتی دل مون می گیره، هوامون را خوب دارد.

خدایا

تو همونی که ماه رمضان المبارک رو برا من خطاکار گذاشتی ،چون میدونستی یه کوله بار پر از گناه دارم ،دست و پای شیاطین رو بستی تا بتونم این بار رو از دوشم بردارم.

خدایا

می دانم که ما را به حال خودمان گذاشته ای که خودمون راه رو پیدا کنیم.، اما اگه کمکی کنی -آن هم یواشکی- به هیچ جای دنیا بر نمی خوره. من قول می دم(می دانم که خیلی زیر قولم زده ام تا حالا) اما این بار مردانه قول می دم. کمکم کن

خدایا

زیاد حرف زدم. راستش اگر می-شد بیش تر هم حرف داشتم. ولی این یک دعا را هم بشنو و برو سراغ دیگر بنده ها:

یاد و ذکر خودت را از ما نگیر. می بینی که الان هیچ چیز نداریم، ولی وقتی یاد تو هست راضی می شویم.

 خودت را از ما نگیر.

چه دارند آنانکه تو را ندارند و چه ندارند آنان که تو را دارند..

یا علی