اشک یعنی جای مرهم نیشتر
اشک یعنی در محرم بیشتر
اشک یعنی عین نور و نور عین
اشک یعنی اشک مهدی برحسین
این
روزها همه جا صدای گریه وناله بلند است! فقط باید گوش غم را تیز تر کنی...لابه لای تمام ناله
ها...بین روضه های این زمینی ها... فریادی ازهمه بلندتروجانسوزتراست
... مردی غریبه روی کوهی دور... دارد علمی به پا
میکند و میرود روی منبرش! به تنهائی..و برای این دل پاره اش روضه : یا
جدّی... سر می دهد....
روزها هر بار که ثانیه ها می چرخند پشت زمان های نیامده آهی است که پشت
کوه ها را هم می لرزاند...وآن غریبه به خود می پیچد که :«ویحکم! وااااای بر
شما..آیا در بین شما یک مسلمان نیست؟!»...
این
روزها که تمام کوچه و خیابان سیاه پوشیده، و شب و هر شب صدای حسین...
حسین...چراغانی جهان می شود...آن غریبه راه می رود...و عبا به دوش صورتش
برکشیده و از غم، بغض به گلو می فشارد :«اوروضه خوان مصیبتهای سنگین عمه اش زینب است و...؟!
وبرای غربت خودش ...!
راستی که
بین شما و دست های عزادارتان ، دستی نبود برای فشردن؟! آه! آه!که چقدر دست
های بریده ات را کم دارم عمو!...»
و دور می شود و دور تر..می رود روی همان کوه! و می شود روضه خوان کبرای این غیبت!...
دعای قافله:
اللهم عجل لولیک الفرج!
یاعلیاین حسین است که عالم همه دیوانة اوست
او چو شمعی است که جانها همه پروانة اوست
شرف میکده از مستی پیمانة اوست
هر کجا خانه عشق است همه خانة اوست
حالیا خیمه گهش بزمگه رندان است
امشبی را شه دین در حرمش مهمان است ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است
مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع
ظهر فردا، قد رعنای حسین است کمان
باز جوید شه بی یار ز عباس نشان
ز علمدارِ خود آن خسرو شمشاد قدان
«که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان»
قرص خورشید هم از خجلت او پنهان است
امشبی را شه دین در حرمش مهمان است ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است
مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع
علی اکبر به اجازت ز پدر خواهشمند:
صبر از این بیش ندارم، چکنم تا کی و چند؟
یارب این شام سیه را به جلالی دریاب
بال و پر سوخته را با پر و بالی دریاب
«تشنة بادیه را هم به زلالی دریاب»
جشن دامادی جان را به جمالی دریاب
که عروسِ شرف از شوق حنابندان است
امشبی را شه دین در حرمش مهمان است ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است
مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع
قسمتی از ترکیب بند دکتر جلالی
به زلال آب رسید، دستی در آب زد تا خشکی لب را پاسخی دهد
ناگاه عکس خویش در آب دید
عکس کودکان تشنه..
عکس رخ یار و تشنگی لب های او..
آب را در آب ریخت و مشک را سیراب کرد..
به طرف خیمه ها رفت
ناگاه حسین (ع) از میان انبوهی جمعیت و لای گردو غبار شنید فریادی را که می گفت:""یا اَخا اَدرک اَخا"
آری سقای تشنه لب در میان جمعیتی بود ،بی دست و نیزه در چشم و از مرکب سقوط کرد
و هیچ کس ندانست پهلوانی که دست ندارد و عمود در چشم دارد آنگاه که با صورت به زمین می افتد چه میکشد....
کربلا کعبه ی عشق است و منم در احرام شد در این قبله ی عشاق دوتا تقصیرم
دست من خورد به آبی که دست تو نخورد چـــشم من داد از آن آب روان تصـــویرم
باید این دیـــده و ایــن دســت کنم قربانی تا کــــه تکمیل شود حج من و احـــرامم
السلام علیک یا ابوفاضل
مثنوی شفاعت امام حسین (ع)
خواب دیدم خواب اینکه مرده ام ، خواب دیدم خسته و افسرده ام
روی من خروار ها ئی خاک بود وای قبر من چه وحشتناک بود
هر که آمد پیش ، حرفی راند و رفت سوره حمدی برایم خواند و رفت
آمدند از راه نزدم دو ملک تیره شد در پیش چشمانم فلک
یک ملک گفتا بگو نام تو چیست؟ آن یکی فریاد زد رب تو کیست؟
دیگر آنجا عذر خواهی دیر بود دست و پایم بسته در زنجیر بود
مردی آمد از تبار آسمان نور پیشانیش فوق کهکشان
بر سرش دستار سبزی بسته بود بر دلم مهرش عجب بنشسته بود
در قدوم آن نگار مه جبین از جلال حضرت عشق آفرین
دو ملک سر را به زیر انداختند بال خود را فرش راهش ساختند
غرق حیرت داشتند این زمزمه آمده این جا حسین فاطمه
سوی من آمد ،مرا شرمنده کرد مهربانانه به رویم خنده کرد
گفت آزادش کنید این بنده را خانه آبادش کنید این بنده را
این که اینجا این چنین تنها شده کام او با تربت من وا شده
مادرش اورا به عشقم زاده است گریه کرده بعد شیرش داده است
بارها بر من محبت کرده است سینه اش را وقف هیئت کرده است
این که می بینید در شور است ذکر لالائیش بوده یا حسین
سینه چاک آل زهرا بوده است چای ریز مجلس ما بوده است
خویش را در سوز عشقم آب کرد عکس من را بر دل خود قاب کرد
اسم من راز و نیازش بوده است خاک من مهر نمازش بوده است
پرچم من را به دوشش می کشید پابرهنه در عزایم می دوید
بارها لعن امیه کرده است خویش را وقف رقیه کرده است
هر چه باشد او برایم بنده است اوبسوزد صاحبش شرمنده است
در مرامم نیست او تنها شود باعث خوشحالی اعدا ء شود
آری ، آری هر که پا بست من است نامه اعمال او دست من است
******
یا رب الحسین(ع) بحق الحسین(ع) اشف صدر الحسین(ع)
بظهور الحجه(ع)
التماس دعا
یاعلی
شب 5ام محرم رو یلدایی کنیم یا شب یلدا رو محرمی!؟
سلام به همه ی همشهریام و همه ی دوستان این وبلاگ..
امشب شب یلداست.همه از شب یلدا یه کمی میدونیم.
مثلا میدونیم این شب طولانی ترین شب ساله. میدونیم قدیما دور هم جمع میشدن و پیرترا داستان میگفتن.
البته قدیمیا شب یلدا دور کرسی مینشستن و خوش میگذروندن.
اما امسال یه فرقی با سالهای قبل داره.مصادف شده با محرم.
حرمت محرم واجبه. حالا کدوم راه رو انتخاب کنیم.محرم یلدایی یا یلدایی محرمی؟؟
بعضیا میگن حالا یه شب که هزار شب نمیشه.
بعضی میگن نه بابا محرم که نگفتن نخندیم و خوش نباشیم ؟
نظر شما چیه؟ تو نظرات بگید ممنون میشم.
نظر من اینه که محرم ویلدا منافاتی ندارن.
شاید امشب که دور هم جمع میشیم بهتره داستانی که پیرها میگن داستان کربلا باشه.
بهتره از رشادت عباس بگن.
میشه از پهلوونی حر بگن
میشه از علی اکبر بگن
میشه با خوردن هندونه ی آب دار یادش عطش کربلائیان افتاد.
شاید یه یا حسین گفتن بعد از تر شدن لبامون بتونه شب یلدا رو محرمی کنه.
امیدوارم به همه خوش بگذره
نظر یادتون نره و یادتون باشه یلدا یعنی یادمون باشه زندگی اونقدر کوتاهه که یک دقیقه بیشتر با هم بودن رو باید جشن گرفت.
شب یلداتون حسینی--ان شاء الله