نوشتن از مولای متقیان جرأتی می‌خواهد که من ندارم!

هرچه از خصلت‌ها و فضیلت‌های آسمانی‌اش می‌نویسم، کلمات را برای نشان دادن قطره‌ای از وجود بیکرانش کوچک و حقیر می‌بینم.

وقتی که می‌خواهم بنویسم،

 علی ولی بود،

 وصی بود،

 عادل بود،

 زاهد بود،

 عارف بود،

 شجاع بود،

 مجاهد بود و... نمی‌توانم با کلمات، توصیفی داشته باشم از عظمتش.

علی(ع) کسی است که جز پیامبر اکرم(ص) و فاطمه زهرا(س) و یازده فرزند معصومش، هیچ‌کس عظمت الهی‌اش را درک نکرده و نخواهد کرد و به درستی گفته‌اند که علی(ع) آینه‌ی تمام نمای انسان کامل است.

احساس غرور و عظمت، اولین چیزی است که زائر علی(ع) آن را احساس می‌کند.

غرور از اینکه شیعه علی(ع) است و اگر نمی تواند شیعه واقعی باشد، لااقل محب علی(ع) است.

باز هم به غدیر رسیدیم... آنجا که پیامبر رحمت (ص) دست علی (ع) را بالا برد و فریاد بر آورد هرکه را من سرور و مولای اویم این علی مولای اوست.

آنجا که فریاد من کنت و مولا را به گوش کاروانیان رساند نوای غدیر رابرای جهانیان ماندگار کرد.

اما از غدیر چه میدانیم:

غدیر یعنی قرآن؛
غدیر یعنی آخرین پیامِ آخرین پیامبر صلی الله علیه و آله؛
غدیر یعنی روایت فاطمه اطهر علیهم‏السلام؛
غدیر یعنی خروش خاموش محسن علیه‏السلام در پشت در..
و فدا شدن به دست بی‏وفایان؛
غدیر یعنی ریسمان بر گردن امیرالمؤمنین علیه‏السلام؛
غدیر یعنی صبر امام مجتبی علیه‏السلام؛
غدیر یعنی لب‏های تشنه‏ی کنار فرات؛
غدیر یعنی آفتاب بر نیزه؛
غدیر یعنی ناله‏ی سوزان زین‏العابدین علیه‏السلام؛
غدیر یعنی شکوفایی علم به دست امام باقر علیه‏السلام؛
غدیر یعنی مذهب جعفری..
و کرسی درس آسمانی امام جعفر صادق علیه‏السلام؛
غدیر یعنی موسی بن جعفر علیه‏السلام و زندان بغداد؛
غدیر یعنی جلال خداوندی در امام هشتم علیه‏السلام؛
غدیر یعنی امامت در هفت سالگی جواد الائمة علیه‏السلام؛
غدیر یعنی جامعه‏ی کبیره‏ی امام هادی علیه‏السلام؛
غدیر یعنی خانه‏نشینی امام عسکری علیه‏السلام؛
و غدیر یعنی عدالت؛
یعنی صلح؛
یعنی دین فراگیری اسلام؛
یعنی سرنگونی ظلم؛
یعنی انتظار؛
یعنی فرج؛
و غدیر یعنی مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف.

ای آنکه تو را گویند همای رحمتی//
ای که گویند در عرش بالا بینظیری//
ای که گویند صاحب عید غدیری //
دریای فضائلی//
گویند همتای تو نخواهد آمد حتی اگر 100هابار دیگر کعبه تَرَک بردارد..

شیعیان باز غدیری دیگر در راهست....

این عید سعید بر تمامی شیعیان جهان و شما همشهریان گرامی مبارک باد

سلام. چند روزی رفتیم سفر جای همه خالی بود.و الحمدلله اونجا که رفتیم گفتم اینترنت تعطیل! اما بازم دلم که نیمد. خوشبختانه همراه اول هم بعد از یه عمری یه تکونی به خودش داده و اینترنت خط موبایل ما هم فعال شده بود.هرچند نیم ساعتی طول می کشید باز بشه اما لنگه کفشی در بیابان بود و نعمت!!!
به هرحال سری میزدیم به وبلاگ و صاحبدل هم که گوی سبقت رو  تو مسابقه ی وبلاگنویسی ربوده بود و هی مطلب میگذاشت.(البته دستش درد نکنه که اینجا تعطیل نشد.)

ما هم جای دوستان خالی،، روز عرفه تو حرم رضوی دعا گوی همه ی عزیزان بودیم و برا همه و ضمنا برای مادر نی نی هم که خواسته بودند دعا کردیم و برای همه ی دوستان هم که اینجا سر میزنن دعا کردم که خدا شفاشون بده!!نه یعنی دعا کردم خدا خوبشون کنه! نه اینکه بد باشن ،نه یعنی ..، نمیدونم از خدا خواستم که هر چی میخان بهشون  بده -مثلا آرزوهای نگفته ی دوستان و آرزوهایی که گفته بودن..

از همه اینا بگذریم عجب سفری رفتیم!!! نه بلیط قطار بود نه هواپیما/مجبور شدم با اتوبوس برم.چشمتون روز بد نبینه وقتی از اتوبوس پیاده شدم انگار 10 نفر با چوب و چماق تو سرو بارم زده باشن همه جام درد میکرد.فقط یه روز خوابیدم تا درد کمر و پاهام خوب بشه. اینقدر دلم برا وبلاگ تنگ شده بود که یه بار یواشکی رفتم یه کافی نت و وبلاگ رو چک کردم. اما اونجا هم اینترنتش داغون بود و تازه اونجا به اینترنت موبایلم راضی شدم. بهر حال برا دوستان هم2تا سوغاتی آوردم .یکی خودم و دیگری سلامتی خودم 

خودم میدونم اصلا سوغاتی خوبی نبوده اما خواهشا بد و بیراه بهم نگید و یا بعدا تو نظرات نگید که این چند روز تو آب نمک خوابیده بودی.

من تا حالا کم پیش اومده برم سفر و سوغاتی بیارم یا بهتر بگم تقریبا هیچ وقت سوغاتی نیوردم .اینکارم باعث شده که دیگه حتی نتونم تصمیم بگیرم که برا کی، چی بیارم؟ برا همین یکی از عزیزان که ازم خواسته بود براش سوغاتی بیارم نتونستم تصمیم درستی بگیرم و ته کار هم براش سوغاتی مادی نتونستم بگیرم و شرمنده ی ایشون هم شدم.

  ان شا الله دفعه ی بعدی که رفتم سفر برای همه سوغاتی میارم(مثه همون جایزا که دادم بهتون).

 اسم علی که میاد یاد مرد ترین مرد عالم می افتیم و اسم فاطمه که میاد یاد الگوی زنان عالم .

 علی امیر المومنین است و فاطمه گل باغ نبوی.//

 علی یگانه مولود کعبه و فاطمه یگانه دردانه هستی//

 علی فخر شیعیان است و زهرا سرور زنان عالم..

فردا سالروز ازدواج علی(علیه السلام)  و فاطمه زهرا (سلام اله علیها) است.

لباس یاس برتن کرد زهرا
کنار دست او بنشست مولا
محمدخطبه خواند زهرا بلی گفت،
غلط گفتم بلی نه "یاعلی" گفت.
*سالروز این پیوند آسمانی مبارک*

عاشق مدعی دستهای دعایش را بالا برد. اما همین که خواست برای خودش دعا کند، به یاد حدیثی از پیامبر افتاد که:

«الجار ثم الدار؛ اول برای همسایه، سپس خانه»!
پس همسایه هایش رابسیار دعا کرد و دوباره به خودش برگشت، اما همین که خواست برای خودش دعا کند به یاد حدیث دیگری افتاد که:

«هر کس ابتدا برای دیگران دعا کند و سپس برای خودش دعایش زودتر به اجابت می رسد.»!
پس برای همه، هر آنکس که می شناخت و نمی شناخت دعا کرد. دوباره به خودش بازگشت و برای خودش بسیار دعا کرد. اما همین که خواست آمین بگوید رنگش پرید!
در حالی که از شرم سرخ شده بود به یاد حدیث دیگری افتاد که:

«شیعیان ما به اندازه ی آب خوردنی ما را نمی خواهند. اگر می خواستند، از صمیم قلب و جدی دعا می کردند و فرمان ظهور از جانب پروردگار می رسید.»!!!
عاشق مدعی فراموش کرده بود معشوقش را دعا کند!!!

یادت هست وقتی شبهای قدر و ماه پر فیض رمضان را پشت سر گذاشتی، وقتی در طی روزمر گی های زندگی در مواردی کوتاهی و در مواردی نقص و در مواردی نسبت به خدای مهربان، عصیان و معصیت کردی، چقدر دوست داشتی که مناسبتی بزرگ پیش آید تا در سایه بزرگداشت آن به خودسازی و توبه و بازگشت دوباره به دامان پرمهر الهی بپردازی؟

یادت هست صفحات تقویم را ورق می زدی و احتمالا شنیده ای که پس ازماه رمضان، در روز عرفه خود را به زلال جاری توبه می توان شست اما امشب و فردا نیز یکی از بزرگترین فرصت هایی است که منتظرش بودی.

¤¤¤

یکی از با شرافت ترین روزهای سال که در آن نفحات رحمت ملکوتی به سوی بندگان وزیدن می گیرد، روز 25 ذیقعده است که در تعابیر دینی از آن به «دحوالارض» یاد شده است.

بر طبق روایات وارده، در این روز عظیم، خداوند زمین را از محل خانه کعبه گسترش داد و آن را برای سکونت و زندگی انسانها مهیا کرد و با رحمت خود، زمین و نعمتهای فراوان آن را به وجود آورد.

از مهمترین سفارشها در این روز بزرگ، گرفتن روزه است که به گفته مرحوم شیخ عباس قمی: «آسمان و زمین و هرچه در میان آنهاست برای روزه دار در این روز استغفار می کنند.»

به جرات می توان گفت روز دحوالارض سرآغاز ورود به وادی رحمت خداوند است و سالک طریق هدایت با آمادگی در این روز، خود را برای بهره گیری از برکات فراوان دهه نخست ذی الحجه که از برترین ایام سال است آماده می کند.

علی«ع» در روایتی فرمود: «اولین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در بیست وپنجم ذیقعده بود. کسی که این روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت بایستد، عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را در عبادت باشد، خواهد داشت. هر گروهی که در این روز برای ذکر پروردگار گردهم آیند، پیش از پراکنده شدن، حاجتهایشان برآورده می شود. در این روز یک میلیون رحمت نازل می شود که نود و نه هزار تای آن برای روزه داران این روز و عبادت کنندگان این شب خواهد بود.

خوشبختانه شب و روز دحوالارض امسال با شب و روز جمعه مصادف شده که خود این مناسبت نیز جزو ایام بسیار با فضیلت شمرده می شود و بدین ترتیب این تلاقی و تقارن، مصداق کامل نور علی نور است و به یقین این شب و روز، نورانیت و صفا و شور و حال دیگری برای آن دسته از مومنانی که همیشه مترصد فرصتهای طلایی و نادر هستند خواهد داشت. تا جان خود را در زلال نفحات رحمت الهی شست و شو دهند و خود را به بارگاه قرب پروردگار نزدیک سازند.

امشب و فردا بستر و زمینه شکرگزاری از نعمتهای بیکران الهی فراهم است تا آن کس که وعده حتمی «لئن شکرتم لازیدنکم» را به جان شنیده است، پیشانی شکر و سپاس بر درگاه آن بیکران بساید و او را بر نعمتهای غیرقابل شمارشش سپاس گوید و از او آمرزش همه گناهان و توفیق پایداری در مسیر حق و پاکدامنی را درخواست کند.

از دستش ندهیم!

التماس دعا